Hayatımda hiç bir ördüğüm şeyi bu kadar söküp tekrar örmedim diye.
Daha öncede söylemiştim. Çocukluğumdan beri birşeyler örerim. Hatırladığım hiç bir örgü yok bu kadar söktüğüm. Örgülerimin ipleri dolaşırdı hiç açmazdım. Açmaya da uğraşmazdım o kısımları kopartıp atardım. Dolaşık çözmesini beceremeyen kaynanasıyla geçinemezmiş öyle derlerdi.
Çok sıkıldığım beni boğan örgüleride kaldırıp atardım annem yaparsa yapar yapmazsa kalırdı. Çok zor bir ihtimal ilerleyen dönemlerde o örgüye kaldığım yerden devam etmem. Hele üstüne yeni örgüler başlamışsam. Başlarım bitiririm bitiremezsem
Öre söke zorluyordum kendimi derken babamı kaybettik kaldı. 2 ayı geçkin bir süredir ne elime aldım nede almak istiyorum . Aklımda hep bitirmek vardı bugün bitirmek de yok.
Hırkanın Adım Adım Fotoğrafları
İşyerinden topladım fotoğraflarını çektim eve götürüyorum. Reglan kol olmasa anne örebilirdi.
Bana göre bu kazak kaldı. Özene bezene örmeye çalıştım kaşmir ipten. hem hoş hem yumuşak.
tamamlamak nasip olmadı. içimden de gelmiyor artık. sadece resimlerini koyuyorum.
Arkası: Tamamıyle ne düz ne lastik. Şekilde görüldüğü gibi blok blok.




1 comment:
Selamlar,
Dali.
Bu kadar blog açmışsın ve çok hoş olmuş.
Saygılar
www.radyocu.com
Post a Comment